Coffee With Honey (Complete) part 8 (warning ⚠️🚨)

All chapters are in Coffee With Honey (Complete)
A+ A-

လသာဆောင်က ကိစ္စတွေကိုရှင်းပြီးတော့ သူတို့တွေ ခန်းမထဲပြန်၀င်လာကြသည်။ပွဲပြီးခံနီးမို့ လူလည်းသိပ်မရှိတော့။
နှစ်ဖက်မိဘနဲ့အသိတွေဘဲကျန်ခဲ့တော့တယ်။

“အော် သားတို့လာပါအုံး”

ဉီးထွန်းသစ္စာက စကားပြောနေရင်း ဘန်တို့ကိုလှမ်းမြင်လိုက်တာကြောင့်ခေါ်လိုက်သည်။

“ငြိမ့် အမေတို့ပြန်တော့မယ်နော် လိမ်လိမ်မာမာနေနော်”

“ဟင် အမေတို့ကဘယ်သွားမှာလဲ သားနဲ့အတူနေလေ”

ငြိမ့် မျက်လုံးတွေဝိုင်းသွားပြီး ပြောလိုက်မိသည်။ဒေါ်ခင်နွယ်ယဉ်က ငြိမ့်ရဲ့ခပ်ကောက်ကောက်ဆံပင်တွေကို ဖွာလိုက်သည်။

“နေမှာပေါ့ သားရဲ့ဒါမဲ့ဒီညတို့ သားတို့ဘဲအတူနေကြနော်”

“ဟင်…….”

ဒေါ်ခင်နွယ်ယဉ်ရဲ့စကားက ဘာကိုဆိုလိုမှန်းမသိတော့ ငြိမ့် ကြောင်သွားတာအမှန်။

“ဒါဆို ဉီးလေးတို့သွားတော့မယ်နော် ဘန် ငြိမ့်ကိုသားလက်ထဲအပ်ပါတယ်နော် “

“ဟုတ်ကဲ့”

ဆိုကာ ဉီးထွန်းသစ္စာတို့လည်း အမြန်ထွက်သွားဖို့လုပ်တော့သည်။သူဒီမှာဆက်နေရင် ငြိမ့်အာပြဲကြီးနဲ့ငိုတော့မယ်ဆိုတာကြိုသိသည်။အခုတောင် မျက်ရည်ဝိုင်းလာတာကို ဘန်သတိပြုမိသည်။ကျန်ခဲ့တဲ့သူ့အဘိုးတို့ကိုလည်း နှုတ်ဆတ်လိုက်သည်။

အခန်းအနားပြီးသွားတော့ ဘန် ငြိမ့်လက်ကိုဆွဲကာ သူ့ကားဆီခေါ်လာသည်။လမ်းတလျှောက် ငြိမ့်မရုန်းကန်ဘဲ ငြိမ်သက်နေသည်။ကားဆီရောက်သည်နှင့် ဘန်ပြောစရာမလိုဘဲ
ငြိမ့် ကားထဲ၀င်လိုက်သည်။

ဘန်သိတယ် ဒီကလေးပြီးရင်ငိုတော့မယ်ဆိုတာ။ဧည်သည်တွေရှေ့မှာမို့ ရင့်ကျက်ပြနေတာလေ။သူ့လည်းကားထဲ၀င်တော့မယ်လုပ်တော့

“ဟေး ခန”

“ဘာလဲ”

သူတို့နောက်ကိုပြေးလိုက်လာတဲ့ ဘုန်းခနဲ့မင်းခန့်ရှိုန်။လက်ထဲမှာလည်း ပန်းစည်းမဟုတ်ဘဲ ပစ္စည်းတစ်ခု။သေတ္တာတစ်ခုလည်းပါ၀င်သည်။

“ငြိမ့်လွှား ရော့”

ဘုန်းခ သူ့လက်ထဲက ပန်းစည်းမဟုတ်တဲ့ပစ္စည်းတစ်ခုကို ကားထဲက ငြိမ့်ကိုလှမ်းပေးလိုက်သည်။

“ဘာကြီးလဲ ကိုဘုန်းခ”

ပန်းစည်းလည်းမဟုတ် ဘာရီးမှန်းလဲမသိ အပြာရောင်အထုပ်လေးတွေကိုစည်းထားတဲ့အရာပင်။ဘန်ကတော့ အဲ့ပစ္စည်းကိုသိတော့ ဘုန်းခက‌ဆရာ၀န်ပီသမှန်းအသိအမှတ်ပြုမိသည်။

“ကွန်ဒုံးလေ “

“ဟမ်”

ဘုန်းခရဲ့စကားကြောင့် ငြိမ့် အံ့ဩသွားသည်။သူ့လက်ထဲက ပစ္စည်းကိုကြည့်လိုက် ဘန်ကိုကြည့်လိုက်နဲ့။

“ရပြီလား ငါတို့သွားတော့မယ်”

ဘန် စိတ်ထဲကတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ တော်တယ်လို့တော့ပြောလိုက်မိသည်။လက်တွေ့ကတော့ သူ့ပြန်ချင်နေပြီပင်။

“အေး ငြိမ့်လွှား မင်ဂလာဉီးညကောင်းကောင်းဖြတ်သန်းခဲ့ပါ”

မင်းခန့် ပြောဖြစ်အောင် ပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် ငြိမ့်မျက်နှာနီရဲထက်ပင်နီရဲလာသည်။ထိုနောက် မင်ဂလာကားလေးဟာ တရွေ့ရွေ့ထွက်ခွာလေသည်။

‌ဖြေးညှင်းစွာ မောင်းနေတဲ့ကားလေးက တိတ်ဆိတ်နေဆဲ။
ငြိမ့် ကားမှန်ကိုမှီကာ အပြင်ဘက်ကိုလှမ်းကြည့်မိသည်။
ည၇နာရီလောက်ဖြစ်တာကြောင့် မှောင်နေတာပေါ့။

တိတ်ဆိတ်နေတဲ့သူကြောင့် ဘန် လည်း စိတ်ထဲသက်ပြင်းချမိသည်။ ဟန်နီကို အဖေလို ကိုကြီးလို အိမ်ဉီးနတ်လို စောင့်ရှောက်ပေးပြီး ချစ်ပေးမှာမို့လို့ ကိုယ့်အချစ်ကိုလက်ခံပေးဖို့ မျှော်လင့်မိပါတယ်။

အချိန်တစ်ခုကြာတော့ စံအိမ်လို ခမ်းနားတဲ့အိမ်တော်တစ်ခုကိုရောက်လာခဲ့တယ်။ရောက်သည်နှင့် ဘန် ကားပေါ်ကဆင်းကာ ငြိမ့်လည်းအတူဆင်းလာသည်။

“ဝါး….အကြီးကြီးဘဲ”

ငြိမ့် မျက်လုံးတွေကျယ်‌သွားသလိုခံစားရသည်။စံအိမ်ကြီးကြောင့်ပေါ့။ဘန် ခပ်ပြုံးပြုံးမိသည်။

ငြိမ့် အိမ်ထဲ အမြန်၀င်သွားသည်။ဘန် အထုတ်အပိုးတွေဆင်းပြီး အတူလိုက်လာသည်။ရွှေရောင်မီးဆိုင်းတွေ၊လှပတဲ့ ပန်းအိုးတွေနဲ့အတူ မိုက်နေခဲ့တာပေါ့။

“လိုက်ခဲ့ မင်းအိပ်ခန်းပြမယ်”

ဘန် ငြိမ့် လက်ကိုဖွဖွလေးဆွဲကာ တစ်ဖက်ကလည်း အထုတ်အပိုးတွေက်ကိုင်ထားတယ်။အပေါ်ထပ်မှာတော့ အခန်းတွေများစွာရှိနေတယ်။

ဒါမဲ့အခန်းတစ်ခုကတော့ ပိုမိုကြီးမားနေခဲ့။အခန်းတစ်ခုရှေ့ရောက်တော့ တံခါးဖွင့်လိုက်ကာ အထဲမှာတော့ အမဲရောင်အဆင်အပြင်နဲ့ဆင်ထားတဲ့ အခန်းကြီးက အလွန်ကျယ်၀န်းတယ်။အလယ်ဗဟိုမှာတော့ King size ရှိတဲ့ကုတင်ကြီး။

ငြိမ့် အိပ်ရာလည်းမြင်ရော အိပ်ရာပေါ် ခုန်ထကာ ကားယားအိပ်လိုက်သည်။

“ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ”

ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကလည်း စောင်တွေကိုကန်နေသည်။ ဘန် ခပ်ပြုံးပြုံးမိသွားသည်။ အထုတ်အပိုးတွေကို နေရာချကာ
သူ့၀တ်ထားတဲ့အနောက်တိုင်းကုတ်ကို ချွတ်လိုက်တာကြောင့်
ငြိမ့် ရုတ်တရက်ပြန်ထလာသည်။ ဘန်က ဘာလဲ ဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ပင်။

“ကျနော် အိပ်ခန်းလေဗျာ ကိုယ်ခန်းမှာ ကိုယ်ချွတ်လေဗျာ”

“ဟက်…ဒီမှာ ဒါကကျုပ်အခန်း”

“ဗျာ….အ့ဆိုဘာလို့ ခများအခန်းကို လာပို့တာလဲ ကျနော်အခန်းကိုပို့ပေးဗျာ”

“ဒီအိမ်မှာ အိပ်ခန်းတစ်ခန်းတည်းရှိတာ”

“ဟမ်…ဒီစံအိမ်မှာတစ်ခန်းတည်း ရှိတာ အိုးမိုင်ဂေါ့!!”

ရုတ်တရက် ငြိမ့် ထရပ်လိုက်သည်။သူ့ခေါင်းအုံးရယ် ခွခေါင်းအုံးကို ကောက်ယူကာ

“ကျနော် အနစ်နာခံပေးမယ်ဗျာ ဆိုဖာပေါ်မှာသွားအိပ်ပေးမယ်ဗျာ”

‌ဆိုကာ ဆိုဖာပေါ် သွားဖို့လုပ်ချိန် ဘန် ငြိမ့်ရဲ့ခါးကိုဖက်ကာ ကုတင်‌ပေါ်လှဲချမိသည်။

“ခများဘာလုပ်တာ…အွန့်”

ပြွတ်စ်

ငြိမ့်ပေါ်ခုန်အုပ်ပြီးငြိမ့်ရဲ့နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တာကြောင့် ငြိမ့်တစ်ကိုယ်လုံးကြက်သီးတဖျန်းဖျန်း ထသွားတော့သည်။
ဘန် ခနအကြာ နှုတ်ခမ်းကိုပြန်ခွာလိုက်ပြီး

“ခများဘာ..အွန့်”

ပြွတ်စ်

ဘန် ထပ်နမ်းလိုက်သည်။‌ငြိမ့် ရုန်းကန်နေတာကို သတိပြုမိပေမဲ့ သူနောက်မဆုတ်ပေးပါ။ဘန်ရဲ့လျှာက ငြိမ့်ရဲ့ခံတွင်းအထိ ၀င်ရောက်လာခဲ့တယ်။ခံတွင်းတစ်ခုလုံးကို ပွတ်သပ်တာကြောင့် ငြိမ့် အသက်ရှူရခက်လာသည်။ငြိမ့် မောလာတာကို ရိပ်မိမှ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

“အပြစ်ပေးတာ”

“ကျနော် ဘာမှလည်းမလုပ်ရသေးဘဲနဲ့”

“ခများလို့ခေါ်လို့ “

“ဗျာ….အ့ဆိုဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ”

“ကိုကိုလို့ခေါ်”

“ဟင် ကိုကြီးလို့ခေါ်လို့မရဘူးလား”

“မရဘူး မင်းကိုအချိန်ပေးမယ် ၁ ၂ ၃ ရေမယ် ခေါ်ရင်ခေါ် မခေါ်ရင် ထပ်နမ်းမယ် ၁ ၂ ၃”

“မဟုတ် အွန့်”

ပြောပြီးတာနဲ့ ရေရွတ်လာတဲ့လူကြောင့် ထပ်အနမ်းခံလိုက်ရပေသည်။ရမက်ဆန်တဲ့အနမ်းထက် ကြင်နာတဲ့အနမ်းလို့ပြောလို့ရတယ်။နောက်တစ်ချိန် ပြန်ခွာလိုက်ပြီး

“မခေါ်သေးဘူးလား”

“.ကို…..ကို”

“အင်း ဟန်နီ”

ဘန်ရဲ့ပြန်ထူးသံကြောင့် ငြိမ့် ရင်ခုန်သံထိန်းမရ။ဘန် ကိုအမြန်တွန်းထုတ်ကာ ရေချိုးခန်းဘက်ကိုပြေးသွားသည်။

“ကျ…နော်ရေချိုးလိုက်…အုံးမယ်”

ဆိုကာ အထဲအမြန်၀င်သွားသည်။ကျန်ခဲ့တဲ့ဘန်ကတော့ သူ့နှုတ်ခမ်းကိုပွတ်သပ်ကာ ခပ်ပြုံးပြုံးမိသည်။
ငြိမ့်ရေချိုးခန်းထဲ ၀င်သွားတော့ ဘန် သူ့ဖုန်းကိုထုတ်ကာ
လသာဆောင်ဘက် ထွက်လာခဲ့တယ်။စီးကရက်ကို တစ်ချက်မှုတ်ရင်း

‘ဟယ်လို ဘန်’

“ပြော”

‘ဟိုကောင်ကို ဘယ်လိုလုပ်လိုက်ရမလဲ’

“ပြန်ဟောင်လာအောင် လုပ်ရမှာပေါ့ အခုသူ့ကိုဘယ်မှာထားထားလဲ”

‘ငါ့တို့အင်ပါယာမှာဘဲ’

“အေး မနက်ဖြန်မှလာခဲ့မယ် အခုတော့ ငါမအားဘူး
ဖုန်းထပ်ဆက်ရင် မင်းတို့သေပြီသာမှတ်”

‘အော်…ဂင်ဘန်ချာရီ ဂင်ဘန်ချာရီ အပြောင်းအလဲမြန်လိုက်တာ ရပါတယ် အိမ်ထောင်ဉီးစီးဖြစ်နေပြီဆိုတော့လဲ နားလည်……..”

မင်းခန့် စကားမဆုံးလိုက် ဖုန်းချသွားတဲ့ဘန်ကို ဆဲလျက်ကျန်ခဲ့တော့သည်။ ဘန်ကတော့ဆက်ပြီး လသာဆောင်မှာ ဆေးလိပ်ဖွာနေလျက်။ခနကြာတော့ ရေချိုးခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာတဲ့ ငြိမ့်။

ဘန် လသာဆောင်ဘက်လှည့်နေတုန်း ငြိမ့် ခြေဖွဖွလေးနဲ့သွားကာ ခေါင်းအုံးနဲ့ခွခေါင်းအုံးကို ယူလိုက်ကာ
တိတ်တိတ်လေး အပြင်ထွက်အိပ်ဖို့လုပ်လိုက်သည်။

ဒါမဲ့ သူ့အစီအစဉ် အလုပ်မဖြစ်။ဘန် စောစောကတည်းက သိနေပြီသားမို့လို့လေ။

“ရပ်စမ်း”

“ဟုတ်”

ဘန်ရဲ့အသံထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် ငြိမ့် ခြေလှမ်းတွေရပ်တန့်သွားကာ ဘန်ကိုပြန်ကြည့်လာသည်။ ဘန်စီးကရက်ဖွာရင်း

“အဲတာဘယ်သွားမလို့လဲ”

“ဟိုလေ…ဟိုလေ..လသွားကြည့်မလို့”

“အဲ့တာဆို ခေါင်းအုံးတွေကရော လပေါ်မှာသွားအိပ်မလို့လား”

“အာ…ယောင်သွားလို့”

ငြိမ့် အမြန် သူ့ပိုက်ထားတဲ့ခေါင်းအုံးနဲ့ခွခေါင်းအုံး ပစ်ချကာ
ဘန်ကို ပြန်ပြုံးကြည့်လာသည်။

“လပေါ်ကိုမသွားနဲ့တော့ နတ်ပြည်ပေါ်သွားကြရအောင်”

ဆိုကာ ဘန် စီးကရက် ပစ်ချပြီး ငြိမ့်ဆီ တန်းတန်းမတ်မတ်လာကာ ဒူးအောက်ကနေ ပွေ့ချီလိုက်သည်။

“ချပေး ချပေး”

“ချပေးမှာ စိတ်ချ”

ဆိုကာ ဘန် ငြိမ့်ကို ကုတင်ပေါ် ပစ်တင်ပလိုက်သည်။

“အ့…”

‌ထိုနောက် ဘန် ငြိမ့်အပေါ်အုပ်မိုးလာပြီး ငြိမ့်ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို လက်နဲ့နူးညံစွာ ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။ သေချာပါတယ်
ဒီနှုတ်ခမ်းလေးက ဟန်နီဘဲ။

“ချပေးမယ်နော် “

“မဟုတ်….အွန့်”

ဘန် ရဲ့စကားကြောင့် ငြိမ့်မျက်နှာတွေနီရဲလာပြီး သူ့ပြန်ဖြေချိန်မရ သူ့နှုတ်ခမ်းထဲသို့ ၀င်ရောက်လာတဲ့လျှာတစ်ခု။
ဘန် လျှာနဲ့ငြိမ့်ခံတွင်း အလျှောက် ပွတ်သပ်ပြီး ရက်မတ်ဆန်တဲ့အနမ်းကိုဖန်တီးလိုက်သည်။

“အွန့်…အင့်”

ငြိမ့် အချိန်တစ်ခုထိရောက်တဲ့အထိ အနမ်းတွေမရပ်တန့်တာကြောင့် ဘန်ရဲ့ရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်ပစ်လာသည်။ဒါမဲ့အင်အားချင်းမမျှတာကြောင့် နည်းနည်းတောင် မရွေ့။
တဖြည်းဖြည်း ငြိမ့်အသက်ရှူကြပ်လာသည်နှင့် ဘန်ကိုပိုပြီးတွန်းထုတ်ပစ်လာသည်။

“ဟွတ် ဟွတ်”

ဘန် ရိပ်မိသွားတော့ အနမ်းကိုရပ်တန့်လိုက်သည်။ဘာလို့ဆို သူ့နမ်းတာနဲ့ဘဲ မနက်မိုးလင်းတော့မယ်လေ။

“လိမ္မာတယ်မလား ခနဘဲသည်းခံလိုက် ထုံဆေးပေးထားမယ်”

“ဟင့်….ဘာထုံဆေးလဲ”

“ကိုယ့်နှုတ်ခမ်း”

“ဟင်”

ငြိမ့်ပြန်ဖြေတာကိုမစောင့်ဘဲ သူ့ချမယ့်ကိစ္စကိုဘဲလုပ်လိုက်သည်။

“ဖြဲနဲ့….အဲအင်းကျီ ၃၀၀၀၀တန်တယ်လို့”

“ကိုယ်ထပ်၀ယ်ပေးမယ်”

ဘန် သူ့ ၀တ်ထားတဲ့
Shitကို ချွတ်လိုက်ပြီး ငြိမ့်ရဲ့အင်းကျီကိုလည်း ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။သူလုပ်တာကိုကြည့်နေတဲ့ ငြိမ့် တဖြည်းဖြည်းကြောက်လာသည်။

နောက်ဆုံးတော့ ‌နှစ်ယောက်လုံးကိုယ်လုံးတီးတွေ ဖြစ်ကုန်ပြီလေ။ဘန် အခုမျက်စိကျသွားတာက ရင်ဘတ်မှာနေရာယူထားတဲ့နို့သီးနှစ်လုံးဘဲဖြစ်တယ်။ အချိန်မဆိုင်း အခါမဆိုင်းဘဲ

“ဟင့် …ကိုကြီး ဘာလုပ်တာလဲ”

“Intro ၀င်တာလေ”

ငြိမ့်ရဲ့နို့ကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ဖိကပ်ကာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ငြိမ့် နေရခက်တာကြောင့် ဘန်ရဲ့ခေါင်းကို ဖယ်ထုတ်နေသည်။ ဘန် သူအစုပ်ပျက်တာကြောင့် အိပ်ရာဘေးကအံ့ဆွဲကိုဖွင့်လိုက်ပြီး
လက်ထိပ်ကိုထုတ်လိုက်သည်။

ငြိမ့်လက်နှစ်ဖက်ကိုယူကာ လက်ထိပ်ခက်လိုက်စေသည်။

“အား မကိုက်နဲ့”

ထိုနောက် ဘန် သူ့စုပ်နေတဲ့နို့ကို ကိုက်လိုက်မိသည်။
အခု ဘန် သူ့ကိုသူထိန်းချုပ်လို့မရ။ငြိမ့်ရဲ့အော်ညီးသံ ကသူကိုပိုစိတ်ကြွစေသည်။

“ချပြီနော်”

ဘန် ရင်ဘတ်တစ်ခုကိုလုံးကို ဖိချေပြီးနောက် ခပ်ပြုံးပြုံးနဲ့အေးစက်စက်စကားပြောကာ ငြိမ့်ကို မှောက်ပစ်လိုက်သည်။
သူ့ကိုနောက်ကျောပေးစေပြီး ငြိမ့်ရဲ့ခါးအောက်မှာ ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးခံကာ သူ့ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်ပလိုက်သည်။

ငြိမ့် သူ့တင်ပါးကို တစ်ခုခုလာတင်နေတာကြောင့် သူ့သိလိုက်သည်။အဲတာက ဘန်ရဲ့အချောင်းကြီးဆိုတာ။အညိုရောင် တုန့်ခိုင်နေတဲ့10လက်မအချောင်းကြီးပေါ့။

“ကို….ကိုမ..ထည့်..အားးး”

ငြိမ့်ရဲ့ဖြေးရှင်းချက်ကိုမစောင့်ဘဲ ဆောင့်ထည့်လိုက်တာ
အားခနဲ့။

“အား…အာ့”

ဖြေလျော့ခြင်းမရှိခြင်းမရှိဘဲ ၀င်ရောက်လာတာကြောင့်
ငြိမ့် အသည်းခိုက်မတတ်နာကျင်ရသည်။

“အာ..စီးပိုင်နေတာဘဲ”

ဖြန်း

ဆိုကာ သူ့ရှေ့က အဖြူရောင်တင်ပါးအား ဖြောင်းခနဲမြည်အောင်ရိုက်လိုက်သည်။ဒီထက်ပင် ခါးအားနဲ့ ပိုတိုးပြီး၀င်ရောက်လာကာ ရက်မတ်ဆန်ကာ ဆောင့်ချပါတော့သည်။

“အာ့..နာ..တယ်..အား”

တဖြည်းဖြည်း မြန်လာတဲ့ဆောင့်ချက်တွေက နာကျင်သထက်နာလာသည်။

“အားးး”

ဆိုကာ ငြိမ့်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ မွေ့ရာပေါ်ကိုကျလာသည်။

“ဒီနေရာဘဲ”

ဘာလို့လဲဆိုတော့ sweet point ကိုတွေ့သွားကာ
ထိုနေရာကို တရက်စက် ဆောင့်နေမိသည်။နာကျင်မှုနဲ့သာယာမှုတွဲလျက်ကပ်ပါလာသည်။

“ဖြည်းဖြည်း..အာ့..အ့”

ထိုနောက် ငြိမ့်ကို ပက်လက်ပြန်လှန်ကာ ခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး ထပ်ဆောင့်ချပြန်သည်။ငြိမ့် ခံစားမိသည်
သူ့အတွင်းထဲမှာ ဘန်ရဲ့အညိုကောင်က ပိုကြီးလာတာကိုပင်။

“အ့ ပို…ကြီး..လာတယ်..အားး”

“အဲ့တာဖူးစာလေ”

“အင့်…မပြီး‌…သေး…ဘူးလား”

တရက်စက်ဆောင့်ချက်က ပိုမြန်လာခဲ့သည်။နောက် position အနေနဲ့ ငြိမ့်ကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး သူ့အပေါ်ခွဆီကာ မြင်းစီးစေသည်။

“အရမ်းနက်တယ်…ဖြည်းဖြည်း”

ငြိမ့် မျက်ရည်တွေနဲ့ ဘန်ရဲ့ပခုံးကိုကုတ်ဆွဲကာ အမောဖြေချိန်မရ။ငြိမ့်ရဲ့ခါးကိုကိုင်ကာ ဆောင့်ချပြန်လာသည်။

အဲလိုနဲ့ position မျိုးစုံနဲ့သူတို့ အပြာရောင်ညဟာ
၄နာရီကြာမြင့်ခဲ့သည်။နောက်ဆုံးတော့ ငြိမ့် ပင်ပန်းစွာ
ဘန်ရဲ့ပခုံးပေါ် ကျလာသည်။ဘန်လည်း ငြိမ့်ကိုတင်းကျပ်စွာ ဖက်လိုက်ပြီး ငြိမ့်ရဲ့နားနားအား အနမ်းပေးကာ

“လိမ္မာလိုက်တာ ကိုယ်ရဲ့ငြိမ့်လေး”

ထို‌နောက် ငြိမ့်ကိုကလေးချီသလိုပွေ့ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ခေါ်လာသည်။သူ့ ငြိမ့်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်ပြီး
အိပ်ရာခင်းလဲ လဲလိုက်ကာ နူးညံစွာ ငြိမ့်ကိုကုတင်ပေါ်ချပေးလိုက်သည်။

ဘန်နဲ့ထိုနည်းတူ ငြိမ့်ဘေးနား ၀င်လှဲကာ ငြိမ့်ရဲ့မျက်လုံးကာ အနမ်းပေးလိုက်ပြီး

“ပင်ပန်းသွားပြီ ပြွတ်စ်”

ဆိုကာ ငြိမ့်ကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး အနားယူအိပ်စက်လိုက်တော့သည်။မင်ဂလာဉီးညကိုဖြတ်သန်းလိုက်ပြီဖြစ်တယ်။

………………..
A/N

ငြိမ့်ကလေ uke possessiveဖြစ်တယ်။ဒါမဲ့သူ့က
ဘန်နဲ့ဆို စကားနားထောင်တဲ့ကြောင်လိမ္မာဖြစ်ပြီး
တခြားလူနဲ့ဆို ကြောင်ဆိုးလေး ဖြစ်နေတာကို လာတော့မဲ့အပိုင်းတွေမှာ မြင်တွေ့ရမှာပါ။ ရှုပ်နေမှာဆို‌လို့ပါ။
ဘန်က possessive ဖြစ်ပေမဲ့ အပြင်ဘက်မှာဆို လူဆိုး၊ငြိမ့်နဲ့ဆို လူကြီးပုံစံဖြစ်မှာပါ။ နှစ်ယောက်လုံးက possessive ဖြစ်တဲ့လူတွေပါ။

#from winter (ဆောင်း)

Tags: read novel Coffee With Honey (Complete) part 8 (warning ⚠️🚨), novel Coffee With Honey (Complete) part 8 (warning ⚠️🚨), read Coffee With Honey (Complete) part 8 (warning ⚠️🚨) online, Coffee With Honey (Complete) part 8 (warning ⚠️🚨) chapter, Coffee With Honey (Complete) part 8 (warning ⚠️🚨) high quality, Coffee With Honey (Complete) part 8 (warning ⚠️🚨) light novel, ,

Comment

Leave a Reply

Chapter 9